فکر میکنید سریال گیم آو ترونز ، آنقدر خوب است که با دوز بالایی از غافلگیری(که این روزها خیلی سخت در آثار دنیای سینما یافت میشود)که به رگ هایتان تزریق کرده ، و با نیم سی سی هیجان ، کاری میکند تا نتوانید چشم از صفحه نمایش بردارید و فقط به ستایش این اثر بپردازید؟؟

پس سخت در اشتباه هستید.

چراییِ این حرف را در ادامه مطلب ببینید.

بگذارید تا لقمه ی چپ طرفداران “نغمه های آتش و یخ” نشده ام ، همین اول کار ارادت خود را به بیننده های سریال “بازی تاج و تخت” برسانم و دست “مارتینِ کاراکترکش” را به گرمی بفشارم که داستانی خلق کرده که سخت میشود همتایش را پیدا کرد … ببخشید جمله ام را اصلاح میکنم ، داستانی خلق کرده که سخت میشود در “غرب” همتایش را پیداش کرد ، والا که “شرق” خودمان پر است از این داستان ها ، و یک مثالش هم انیمه ی “کلیمور” (Claymore) است ، که تا دلتان بخواهد شگفتی و غافلگیری را چاشنی دقایقش کرده.

و اما چرا این ماه تصمیم به معرفی این انیمه گرفته ایم؟؟

حتما با خودتان میگوید به خاطر کاراکتر زیبارویش ؛ خب منکر زیبایی “کلر” (Clare) شخصیت اصلی داستان نمیشویم ، اما بیایید این نگاه های سطحی را کنار بگذاریم و چشم بصیرتمان را کمی باز کنیم (هر چه باشد یک تک پا برای خودمان منتقد هستیم و این حرف های کم ارزش برایمان افت کلاس دارد!!) و آن سوی ماجرا را ببینیم.

یادتان می آید ماه پیش موقع معرفی “کیمیاگر تمام فلزی” گفتیم که چقدر شخصیت پردازی قوی دارد و یکی از خوانندگان سایتمان هم در قسمت نظرات این حرف ما را تایید کردند؟؟

خب ، تمام این حرف را کنار بگذارید ، چون در قسمت شخصیت پردازی ، بدجوری وزنه سمت “کلیمور” سنگینی میکند.

شاید کارگردان نتوانسته باشد در طول یک فصل به شخصیت تمامی کاراکترهایش بپردازد ، اما به همان نقش اصلی هایی که پرورششان داده ، باید یک اسکار از نوع “دیکاپرویی” داد.

درمورد عنصر بزرگ غافل گیری ، اجازه دهید فقط در این اندازه توضیح بدهم که در طول بیست و شش قسمت ، دهانم به تعداد دو برابر این عدد و دو برابر اندازه فکم باز شد!!

اما این انیمه سراسر خوبی نیست و دوز خشونت بالا ، نپرداختن به داستان دو گروه مهم در داستان ، کمی خسته کننده شدن در اپیزودهای دنباله دار و از همه این ها اعصاب خوردکن تر ، انتظار طولانی برای فصل دوم که بعد از نه سال هنوز هم خبری ازش نشده را هم به لیست بدهای این ساخته ژاپنی ها بیفزاید.

(در نقد و بررسی کامل به این نقاط ضعف و قوت خواهیم پرداخت)

اما مطمئن باشید با دیدن این بیست و شش قسمت ، نه تنها دیدگاهتان به بیشتر سریال های آبکی هالیوود عزیز فحشکی میشود ، بلکه مطمئناً به دنبال مانگای این مجموعه میروید (که خوشبختانه به لطف دوستان عزیز ترجمه شده است) تا عطش فهمیدن ادامه داستان را از بین ببرید و در نهایت “کلیمور” تبدیل به یکی از خاطره انگیزترین سریال هایی میشود که در طول عمر گهربارتان تماشا کرده اید.