وقتي كتاب آيواماركا (تجارت مرگ ) براي اولين بار در سال 1999 منتشر شد ، با مقدمه اي از ماچوپيچو آغاز شد . اين مقدمه درباره چگونگي سلطه يافتن اينكاها بر روي شهر ، بيشتر توضيح مي دهد. با اينكه اين پيشگفتار هدف خاصي داشت ، اما نگاه به گذشته باعث مي شد خوانندگان جوان تر كمي سردرگم شوند . بنابراين تصميم گرفتم داستان را مستقيماً با كاپاك آغاز كنم و خواننده را فورا در بطن داستان قرار بدهم . اما كساني كه علاقه دارند بيشتر از رازهاي سر به مهرِ كشيش هاي كور سر در بياورند ، مي توانند اين مقدمه ي اصلي را كه در نسخه ي اول كتاب منتشر شد بخوانند.
قضیه از چه قرار است؟ چرا یک کتاب باید پیش مقدمه داشته باشد؟
در سال 1911 يك باستان شناس آمريكايي به نام هيرام بينگهام ، شهري گمشده را درميان ارتفاعاتِ پوشيده از ابرِ كوهستان آندسِ كشور پِرو كشف كرد . آن جا طي سده ي پانزدهم ساخته شده بود و رفته رفته پس از حمله ي اسپانيايي ها، مردم از آن جا كوچ كرده و آن مكان متروك مانده بود. آن مكان با نام ماچو پيچو شناخته مي شد. تا به امروز ، ماچوپيچو به عنوان يك معما باقي مانده است. كسي نمي داند كه اينكاها – يك قوم عامي و بي سواد كه هيچ اسب ، قرقره و يا چرخي نداشتند – چگونه اين شهر كه يك شاهكار معماري گونه است را بالاي كوه هايي كه هواي كمي براي تنفس وجود دارد بنا كردند . مطمئناً كارگران آن جا متحمل درد و رنج هاي غيرقابل تصوري شده بودند. چگونه سنگ ها و صخره ها را صيقل دادند؟ چگونه غذا و احتياجات كارگران را تهيه و برطرف مي كردند؟
