یادداشت: اندر حوالی حواشی ترجمه ی زیرنویس ها

متن پیش رو صرفاً پیشنهاد کوچکی را در قالب طنز به خواننده منتقل می کند که امیدوارم برای ثانیه ای هم که شده از خواندنش لذت ببرید.

در ادامه، با پیشنهاد نشریه ی اینترنتی شهر برای حل یک مشکل نه چندان بزرگ با ما همراه باشید.

قبل از هر موردی باید از تک به تک مترجم های عزیز و دوست داشتنی تمامی سایت ها و تیم هایی که وظیفه ی خطیر زیرنویس فیلم و سریال و انیمه ها رو بی هیچ منتی و عالی و به صورت رایگان در اختیار امثالی مثل بنده قرار می دن کمال تشکر رو بکنم و باور کنید اگه یه قنادی داشتم حتماً یه چند کیلو شیرنی دم در خونه هاتون می فرستادم، اما چه کنم که این کف دست ما، شما اگه مو دیدی بکن.

اما دلیل اصلی که این مطلب رو تدوین کردم، و از تمامی هکران و مدیران تیم های ترجمه ی عزیز درخواست دارم درش رو گل نگیرن و اقدام به هک کردن یا دشنام گویی نکنن و بلکه بیشتر هم بهش توجه کنن و تو در و همسایه هم بچرخوننش، نه تنها از بین نبردن زحمت عزیزان زیرنویس کارها نیست، بلکه پیشنهادی صرفاً دوستانه برای هر چه بیشتر شدن لذت تماشای فیلم ها با دست رنج این عزیزانه و به شخصه تنها مشکلی – به جز دیر منتشر شدن زیرنویس ها – که یه مدته بدجور به تجربم ضربه زده، غلط های املایی هست.

باور کنید غلط های املایی – که حالا اکثراً اشتباهات چاپی هستن والا ما اصلاً مترجمی رو نداریم که مدرکش زیر دکترای همه چیز دانی به وسعت دریایی با عمق یک سانتی متر باشه – تاثیر به شدت بدی روی خواننده می ذاره و شک نکنید بعد یه مدتی به روح برجا… خود متن اصلی هم صدمه می زنه و خواننده می گه: “این بابا فارسیش رو بلد نیست اومده واسه ما انگلیسی – و در مواردی نادر ژاپنی و روسی و فرانسوی و زبان دوستان عزیز گوآتمالایی رو – ترجمه می کنه؟” (باور کنید اینو همسایه بغلی گفته من نگفتم).

حالا اگه بحث رسم الخط بود، سر و تهش رو می شد یه جوری سر هم آورد که مشکل از عزیزان خود فرهنگستان ادب و فارسی هست، اما باور کنید هر چه قدر دارم به فردوسی فکر می کنم که:

بسی رنج برده در این سال سی                             عجب زنده کرده بدین پارسی

تن خودم می لرزه که چطور ممکنه به جای “حاضر” بنویسیم “حاظر” و “تعتیلات” جای “تعطیلات” رو بگیره و به جای “صدمه”، حاج کلینتون “سدمه” ببینه. (باور کنید دیدم که می گم).

حالا راه حل چیه؟؟

روش اول:
با دم دست داشتن یه جلد از فرهنگ عمید یا دهخدا – که از اون جایی که مردم ایران همشون داخل خونشون یه کتاب خونه ی اختصاصی دارن که از آثار سارتر گرفته تا نیچه، صادق، ویل دورانت و شریعتی … می شه توش پیدا کرد و هزاران ماشالله هیچ خونه ای بی کتاب نیست و راحت می شه این کتاب ها رو پیدا کرد و هیچ احتیاجی نیست اشاره کنم که اونی که سالی سه دقیقه کتاب می خونم خودم هستم، پس لزومی هم نمی بینم بگم حتی می شه از نرم افزارشونم استفاده کرد – و یه رجوع خیلی کوچیک بهش وقتی شک دارید “تحدید” درسته یا “تهدید” (به خدا این تو گلوم گیر کرده بود) راحت می تونین از بروز اتفاقات جبران ناپذیر جلوگیری کنید.

روش دوم:
این که یه سری عزیز مثل همین مترجم های دوست داشتنی کار ویرایش قبل از انتشار زیرنویس رو انجام بدن. باور کنین به شخصه از همین تریبون اعلام می کنم که دیر و بدون غلط املایی رسیدن، بهتر از زود و با “غلت” رسیدن هستش.

و در آخر نامه ی خود را با تشکر از خانوده ی رجبی و تمامی عوامل پشت صحنه به پایان می رسانم. باشد که شخصیت ما سر این پیشنهاد بسی دوستانه و بی غل و غش دار فانی را ودا نگوید و ترور شخصیتی نشود.

لطفاً پیشنهادات دیگه برای بهبود این وضعیت رو با ذکر صلواتی برای عمه محترمم داخل همین پست درج کنید.

پ.ن: برادر و خواهر عزیزم، تهدید درسته. تحدید فکر کنم شما رو یاد حدید انداخته که به معنی آهن هست و همونیه که قراره بعد انتشار این متن تو حلق بنده بکننش.

نظر شما در مورد این پیشنهاد دوستانه چیست؟؟ با ما در میان بگذارید.