در این مطلب قصد داریم فیلم Passengers (مسافران) را با کمترین میزان اسپویل خدمت شما عزیزان معرفی کنیم تا – شمایی که این فیلم را هنوز ندیده‌اید – از دیدن این فیلم لذت ببرید. با ما همراه باشید.
با وجود اینکه فیلم Passengers موضوعی در رابطه با بُعد زمان و مکان داشت، اما کمترین چیزی که در این فیلم روی آن مانور داده شد، بررسی علمی ابعاد زمان و مکان بود، چرا که اصلاً نیازی به این کار نبود. مسافران، فیلمی هیجان‌انگیز و دلهره‌آور است، نه یک علمی-تخیلیِ حوصله‌سربر!
فیلم از ابتدا بیننده را درگیر می‌کند و آنقدر مخاطب را در نقش کاراکتر اصلی قصه فرو می‌برد که موهای تنش سیخ می‌شود. داستان فیلم، اتفاقی را روایت می‌کند که سوژه‌اش درمیان داستان‌های ثریلری که خوانده‌ایم بی‌سابقه‌است؛ برزخ کهکشانی.
مسافران آنچنان ما را در قصه‌اش غرق کرد که نتوانستیم تا آخر فیلم چشم از آن برداریم. دکمه‌ی Pause را حتی برای آوردن آب از یخچال فشار ندادیم و چه کیفی داد وقتی چراغ‌ها را خاموش کردیم!
رابطه‌ی عاشقانه در این فیلم یکی از روابط “به‌جا” در میان فیلم‌های این‌چنینی بود و در خودِ این رابطه نیز کشمکش‌هایی وجود داشت که داستان را بیش از پیش برای بیننده جذاب می‌کرد.
ابتدای فیلم حس کردیم مسافران کپیِ پرداخته‌شده‌ای همانند مریخی است – چرا که برخی سکانس‌ها عیناً برگردانده شده‌اند – اما رفته‌رفته، از اینکه زود قضاوت کردیم پشیمان شدیم و در دلمان به نویسنده و کارگردان این اثر باشکوه درود فرستادیم!
فیلم پایان هیستریکی دارد و باعث به وجدآمدن شما خواهد شد. به علت وجود صحنه‌های کم و بیش عاشقانه سعی کنید فیلم را تنها ببینید. زود قضاوت نکرده و این اثر را با سایر آثار مشابه مقایسه نکنید. و در انتها نظرات خود را زیر این پست راجع به این فیلم بنویسید! با تشکر!
فیلم جالبی بود. خوشم اومد